LADY LAKE / FLAMBOROUGH HEAD / CARAVAN CULTUURPODIUM DE BOERDERIJ, ZOETERMEER Zaterdag, 27 oktober 2012 THE SENSATION OF INCARAVANATION Na enige jaren vertraging was het deze zaterdag dan toch zover: de eerste international Caravan conventie ooit, georganiseerd door The Continental Caravan Campaign (CoCaCamp*), voorgezeten door de onvolprezen fan van het eerste uur Jasper Smit. De conventie werd even na 14.30 uur geopend door Jasper, die vertelde hoe hij eerst aan muziek en vervolgens aan Caravan verslingerd was geraakt. Vervolgens waren er drie sprekers die elk vanuit hun eigen invalshoek de "inCaravanatie" verklaarden. Filosoof Henk Weltevreden benadrukte vanuit de Big Bang dat niet een voorbestemd lot maar toeval de allesbepalende factor is die zowel zijn eigen ontstaanswijze, als die van de band Caravan, alsook de wijze waarop hun muziek tot stand komt, bepaald heeft en nog bepaalt. Onze eigen André de Waal legde haarfijn uit waarom Caravan eigenlijk een oer-Hollandse band is. Niet alleen omdat wij per hoofd van de bevolking het meest een caravan bezitten maar ook de relatie tussen "Plump In The Night" en de eerste abortusboot, uiteraard vanuit Nederland, die hulp moest bieden bij de problemen als gevolg van dat nachtelijke "plumpen". Als laatste deed de Canadese Belg Hugues Chantraine met behulp van hoesontwerpen en songteksten uit de doeken hoe belangrijk vrouwen en sex wel niet zijn voor deze band. Daarna volgde een continue meet & greet met aansluitend buffet en vele fans namen de kans waar om met hun helden op de foto gezet te worden of gewoon lekker over muziek te filosoferen. Vanaf half zeven was het de beurt aan de muziek, het spits werd afgebeten door Lady lake. Deze puur instrumentale Hollandse band speelt niet veel live en daarom was het des te knapper dat het hun toebedeelde uur voorbij vloog met de heerlijk op Focus geënte muziek. Net als bij die beroemdere landgenoten speelt bij Lady Lake de gitaar de hoofdrol en Fred Rosenkamp soleerde de sterren van de hemel, daarbij ondersteund door het kundige drumspel van Jan Dubbe en door toetsenist Leendert Korstanje die zowel begeleiding, baspartijen en melodielijnen speelde. Een uitstekende aftrap. Daarna was het de beurt aan het eveneens Nederlandse Flamborough Head dat in hetzelfde melodieuze straatje opereert maar verre van instrumentaal is. Dat komt op conto van zangeres en fluitiste Margriet Boomsma. De band slaagde erin de op cd een tikkeltje minder spannende composities live een flinke schop onder de respectievelijke achtersten te geven waardoor deze beter uit de verf kwamen, dit mede door het sterke spel van gitarist Gert Polkerman. En dan ook nog twee nieuwe nummers uitproberen getuigde van durf. Dan, om kwart voor tien is het moment gekomen waar de aanwezigen met spanning op hadden gewacht: de terugkeer van Caravan op het Nederlandse podium. Vanaf het begin speelde de Canterbury band een gewonnen wedstrijd. Dat kan ook moeilijk anders als je opent met het duo Memory Lain,Hugh en Headloss, die knallen er altijd in. Vervolgens ging het heen en weer door de uitgebreide catalogus, van tracks als Why Why Why I Wish I Was Stoned (van het tweede album If I Could Do It All Over Again), via het weinig gespeelde titelnummer van In The Land Of Grey And Pink, naar het titelnummer van het laatste album The Unautorised Breakfast Item. Ook hier werden twee nieuwe nummers uitgeprobeerd waarbij vooral de tweede veel belooft voor de nieuwe plaat. Uiteraard werd de reguliere set afgesloten met de epic Nine Feet Underground, die een uitvoering kreeg die ik tot de beste reken die ik ooit heb gehoord. Sowieso was de band in prima vorm, een duidelijke vriendenclub die er erg veel lol in had. Op deze manier kan de band nog jaren door en ik, André, zal er zeker steeds weer bij zijn. Op naar de tweede conventie, Jasper, liefst met nog meer dan 300 bezoekers!

André de Waal en Menno von Brucken Fock