Na een razendsnelle wisseling achter het gesloten gordijn was het tijd om uit een heel ander muzikaal vaatje te tappen: Caravan. De groep staat de laatste jaren weer volop in de belangstelling. Zo was de band aanwezig op het High Voltage festival in Londen, verscheen er in de serie 'Legends' een nieuwe dvd-registratie van de band en was er in 2011 de heruitgave van het album "In The Land Of Grey & Pink" (met een stereo en 5.1. mix van Steven Wilson). Gelet op de leeftijd van de meeste bandleden mag gerust gesproken worden van een derde jeugd. Caravan is afkomstig uit de regio Canterbury. De bands uit deze streek kennen een traditie in het verweven van rock en jazz in hun muziek. Caravan voegt daar nog eens een dosis folk aan toe. En teksten die niet zijn gespeend van humor. Dat resulteert in een volstrekt eigen geluid. Een geluid waar je van houdt of dat je haat. Een middenweg is haast onmogelijk. De oorspronkelijke Caravan werd bewoond door Pye Hastings (zang gitaar), Richard Sinclair (zang, bas), Dave Sinclair (toetsen) en Richard Coughlan (drums). Decennia geleden namen Geoffrey Richardson (viool, gitaar, fluit), Jan Schelhaas (toetsen) en Jim Leverton (basgitaar) in de caravan plaats. De jeugdig ogende Mark Walker bezet de drumkruk. Het was geen nieuws dat een groot deel van dit optreden in teken stond van "In The Land Of Grey And Pink". Voor een groot deel steunt deze legendarische groep op dit succesvolle album. De nummers zijn al ontelbare keren gespeeld. Maar nog steeds spat het spelplezier en de humor ervan af. Richardson kreeg de lachers meerdere keren op zijn hand vanwege zijn uitgebreide en vaak komische aankondigingen. Daarnaast speelt de man nog steeds geweldig viool, fluit en gitaar. De routine druipt van het spel af. Maar weinig mensen leken te beseffen dat hier een van de meest legendarische symfogroepen stond te spelen. Aan de zijkant geposteerd hield toetsenist Jan Schelhaas met zijn vloeiende en gevarieerde spel als een vorst toezicht op zijn collega's. Met vlak voor zijn neus Jim Leverton spelend op zijn tot de draad versleten basgitaar. Aan niets viel te merken dat Walker de rooky van de groep is. De immer goedlachse drummer is een echte hardhitter en doet veel denken aan Scott Higham van Pendragon. Mijn aanvankelijke gereserveerdheid voor dit optreden sloeg mede daardoor om in gematigd enthousiasme. Ik kijk er dan ook niet van op wanneer deze oude Caravan de muzikale trektocht door Europa nog een aantal jaren vervolgt.
Hans Ravensberger